آموزش مداحی و اشعار مذهبی

جان منِ عاصی و هر متقّی ، به قربان تو یا علی النقّی

این بُوَد ذکر دلِ نوکرانت ، لعنت خلق و حق بر دشمنانت

نام زیبایت نور سجودم

ولایت تو بود و نبودم

به قربانت یا امام هادی

******

دل مدیحه خوان امام هادی ، سائل احسان امام هادی

دلها در طواف کعبه ی کویت ، خورشید هدایت جلوه ی رویت

ما مسلمانِ مذهبِ توایم

فداییانِ مکتب توایم

به قربانت یا امام هادی

******

ای سامرای تو بهشت دلها ، سرشته مهر تو در آب و گِلها

ای چراغِ ایمان یبن فاطمه ، عادتکَ الاحسان یبن فاطمه

ای آیه های انّا اَعطینا

یا ولی الله ، اُنظر اِلینا

به قربانت یا امام هادی

دریافت سبک

خنده بر لب عالم همه مبارک      میلاد پسر فاطمه مبارک

کار همه شد خنده و شور شادی

دنیا اومده آقام امام هادی

به به ، به این گل ، به این ماه ، مرحبا ماشاءالله

مقدم نور هُدی مبارک        جشن حجّت خدا مبارک

همه ی فرشته ها میخونن     اومده ابن الرضا مبارک

گل فاطمه امام هادی

******

جون ما فدای خاک پات آقاجون     بمیرن همه ی دشمنات آقاجون

آقا دوست دارم جون بدم و فدات شم

آخر بیام و گدای سامرات شم

باغ و ، بهشتم ، سامرا ، اللّهم الرزقنا

سامـرا بهشت آرزومـه                نوکریت عزّت و آبرومه

همیشه خاطره ی ضریحت     مثه قاب عکسی روبرومه

گل فاطمه امام هادی

******

اومده پسر شیر بدر و خیبر     چارمین علیِ عترت پیمبر

سر زد سحر عرصه انجم ما

اومد نوه ی امام هشتم ما

 نور ، دهمین ، بی قرین ، نازنین ، مه جبین

بگم از اون به زبون ساده     این پسر به عالمی مراده

جرعه ای ز کوثر خدا و          نور چشم حضرت جواده

عاشق ولایت دلشاده ، میلاد زینتُ العباده

اینکه تو گهواره خوابیده ، پسر حضرت جواده

دم به دم با سرور و شادی

می زنم از شعف فریادی

مولانا یا امام هادی

******

بر دو عالم قبله ی رازی ، اربابی و بنده نوازی

جامعه کبیرت ای آقا ، کلاس درس انسان سازی

عادتت جوده و احسانه

سجیت کرم و غفرانه

حرف تو نوری از قرآنه

مولانا یا امام هادی

******

منم اون کبوتر که شما ، بهش دادی بال و پر آقا

دوست دارم آقا از سامرا ، بزنم پر تا کرببلا

دوست دارم هل اتایی باشم

گدای سامرایی باشم

لاله ی کربلایی باشم

یا مولا یا ابا عبدالله

دریافت سبک
 

دل زهرا و علی پر از شادی شد

که شب تولّد حضرت هادی شد

آیینه ی لطف خدا اومد       خورشید شهر سامرا اومد

فرشته ها خبر میدن امشب   که نوه ی امام رضا اومد

از بس زیبایی ، عشق دنیایی

به به هم اسمِ ، مولایی

آقام ، یا ابن الرضا

******

با محبت علی تو دلِت جا داریم

زیارت جامعه رو از تو مولا داریم

هر کسی نوکرت شد آقا شد    برات سامرامون امضا شد

امام رضا عیدی میده امشب        که جواد الائمّه بابا شد

از بس زیبایی ، عشق دنیایی

به به هم اسمِ ، مولایی

آقام ، یا ابن الرضا

******

اگه بمب گذاری شه تو ضریحت همیشه

به خدا از زائرات یه نفر کم نمیشه

اگه دلم دوباره بی تابه        تو باده ی تو مستیِ نابه

ضریح شش گوشه ی تو مثلِ   ضریح شش گوشه ی ارباب

از بس زیبایی ، عشق دنیایی

به به هم اسمِ ، مولایی

آقام ، یا ابن الرضا

دریافت سبک

آمده ای دل ، موسم شادی      از قدوم ، غرق نور حضرت هادی

خوشحالن عاشقا ، گلبارونه فضا ، مولای ما اومده به دنیا

عیدی میده به ما ، علی مرتضی ، ابن الرّضا اومده به دنیا

خوش اومدی ای حجت خدا ، خوش اومدی ای نور هل اتی

ای گل زهرا ، حضرت هادی حضرت هادی

خوش آمدی یا امام هادی

******

سید ُ الأعظم ، کوثر و زمزم      با نگاهش می‌بره دل از همه عالم

اینکه تو قنداقه ، به همه سائلا ، یاور و یاره و باب المراده

گل پیمبر و ، عزیز حیدر و ، نوه ی سلطان و ابن الجواده

خوش اومدی ای ملجأ همه ، ای روشنی چشمای فاطمه

ای گل زهرا ، حضرت هادی حضرت هادی

خوش آمدی یا امام هادی

******

من که دل بر تو ، بستم ای آقا     سائلی در سامرایت هستم ای آقا

از آسمون ِ دل ، به یُمن ِ مَقدَمت ، بارون ِ خوشحالی داره می باره

هر کسی شد گدا ، به حریم شما ، سرمایه داره و غمی نداره

حاجت ما رو از وفا بده ، تذکره ی کرببلا بده

ای گل زهرا ، حضرت هادی حضرت هادی

خوش آمدی یا امام هادی

دریافت سبک

با صفاتر شد بهشت دین و مکتب

جام دلها شد ز خوشحالی لبالب

نوه ی سلطان به دنیا اومد امشب ، تهنیت یا اُمّ ابیها

ذکر ما نام خوش ِ دلبر ، چشم مَلَک ز شعف شد تر

دیده گشوده به این دنیا ، هادی ِ آل پیغمبر

خوش آمدی پسر زهرا

******

یا امام ِ هادی ای نور خدایی

تو ولیُ الله و مصباحُ الهُدایی

گل گلزار جواد بنُ الرّضایی ، به فدایت جان و تن ما

عالم امکان گلباران ، گشته ز مقدم تو آقا

شامل حال ما گشته ، لطف دمادم تو آقا

خوش آمدی پسر زهرا

******

ای جمالت وَجه ِ حُسن حَی یکتا

ای نگار هل اتایی ِ دل آرا

آرزو داریم به زودی یبن زهرا ، سامرا گردد نصیب ما

در دلمان داریم آقا ، حاجت صحن و سرایت را

جاده ی کرببلایی ها ، می گذرد از سامرا

خوش آمدی پسر زهرا

دریافت سبک

بر لب ِ عالَم نغمه ی شادی ، آمده دنیا حضرت هادی

آمده جان ِ جوادُ الائمه ، روح و ریحان جوادُ الائمه

پیچیده در کلّ فضا ، گلبانگ یا ابن الرّضا

ای امام ِ انس و جان خوش آمدی

مقتدای مهربان خوش آمدی

نغمه ی لب همه عالم اینه

جدّ صاحب الزّمان خوش آمدی

سیدی یا سیدی ابن الرّضا

******

در همه عالًم گل فشانی شد ، گل فشانی شد نغمه خوانی شد

حوریان،ترانه خوان با قلب ِ شاد ، گرم ِ تبریک ِ به بابایت جواد

فرمانده ی مُلک ِ قضا ، ای نوه ی امام رضا

ای کلام تو چراغ راه ِ ما

ای رضای تو رضای کبریا

کن عنایتی که روزی بگیریم

جشن میلاد تو را در سامرا

سیدی یا سیدی ابن الرّضا

******

از ازل آقا دل به تو بستیم ، ما گدایان ِ سامرا هستیم

دست ما و دامنت مولا مولا ، جان فدای گلشنت مولا مولا

در گلشنت روید آقا ، گلهای ایمان و تقوی

یا علیّ النّقی آوایم هر دم

این بُوَد ذکر تمامیذعالم

سیدی بده به ما دلدادگان

رزق اشک و گریه های مُحرّم

سیدی یا سیدی ابن الرّضا

دریافت سبک

جهان هستی تمامی شده غرقه در شور و شعف

مژده ی رحمت اومد از عالم بالا

برو ای دل تا ، حریم اعلا ، به شور و شادی ، به قلب شیدا

سرود (مسجدی)

ترانه خوان هر بلبل در چمن شد ، فرخنده میلاد ابوالحسن شد

 سرود (مسجدی)

 تو امیر سامرایی من گدای سامرایم

به خدا در حسرت صحن و سرای سامرایم

در موج بلا عاشق خود را نگذاری
این غمزده را در دل دریا نگذاری

هر روز دَهَم وعدۀ دیدار تو بر خویش
امروز دگر وعده به فردا نگذاری

دنبال تو میگردم و بیخود شدم از خود
دیوانۀ خود را به تماشا نگذاری

ما تشنه لب جرعۀ دیدار تو هستیم
داغی به دل تشنه لب ما نگذاری

با دست تهی چشم به الطاف تو دارم
مسكین درت را به تمنا نگذاری

سوگند به زهرا كه كسی جز تو ندارم
یك لحظه مرا بی كس و تنها نگذاری

ره دور و سفر سخت و مرا فرصت كوتاه
بی توشه مرا  روز مبادا نگذاری

تنها گره ما به نگاه تو شود باز
ما را به امید دگران وا نگذاری

هرگاه كنی عزم سفر سوی مدینه
از قافلۀ عشق مرا جا نگذاری

روشن نشود دیدۀ تاریك "وفائی"
بر روی دو چشمش قدمی تا نگذاری

سید هاشم وفایی

استاد آرزومند

هرکسی گفت حسین فاطمه او را بخشید
بس که بخشید گنهکار دگر کم آمد
چشم وا کن که علی فاطمه را میارد
پیش از آنها خود پیغمبر اکرم آمد

امام صادق ع هر وقت مجلس میگرفت عبا را دم در می انداخت میفرمود مادرم فاطمه میاد میشینه دم در

شب اول دلم می خواد بگه حسین
خودشان بانی و هم گریه کن و سینه زنند
هر چه قیمت شده از آن بیت مکرم آمد
نوکر تو همه جوره به خدا نوکر توست
کار تو بر همه  اعمال مقدم  آمد
وعده کن در شب اول به شب اول قبر
ملکی مژده دهد شاه دو عالم امد
جای هرکس که به ما سینه زدن آموخت
دل پر غصه بگریید که محرم آمد

اینقدرمسلم غریبه،حدود سه ماهه رفته کوفه، تو راه  كه میومد اون راه بلد مسلم از عطش جوون داد، نامه نوشت به ابی عبدالله برگردم با خودتان بیام، ابی عبدالله شاید به صورت رمز نوشت برای مسلم: وعده ی من و تو دروازه کوفه،ابی عبدالله به وعده اش وفا كرد، تادروازه كوفه دختر مسلم آروم گریه میکرد،اما هچین كه به دروازه رسید دید سر باباش بالای دروازه آویزانه،از بالای نیزه چشمها تو چشم هم افتاد،گفت سکینه ببین اینم سر بابای منه   بگوحسین................

کوچه گردی نکن حبیب خدا میهمانی تو منزلت داری
دعوتت کرده اند این مردم توازاین کوفه دست خط داری
رونزن گوششان کراست امشب باغم بی کسی مدارا کن
همه دارند میروندآقابی صداگریه کن تماشا کن
ای ولی فقیه دل خسته ای ابرمرد قهرمان چه خبر
نامه ای دادی حسین برگرد از امام زمانمان چه خبر
بازهم بی بصیرتی کردندجهلشان کاردستتان داده
لقمه های حرام را خوردند دل بریدنداز شما ساده
چاله کندندبرسرراهت تاکه گودال رامحک بزنند
ریسمان جهالت آوردندتابه زخم دلت نمک بزنند
کوفه بال وپرشما را بست کنج دیوار خسته افتادی
تنگی کوچه هاش باعث شد یاد پهلوشکسته افتادی
ضربه هاشان به پهلویت میخورد دردهایت یکی دوتاکه نبود
چقدرزود دوره ات کردند کوفه گودال کربلا که نبود
آب در حسرت لبان سوخت لب پاره معذبی آقا
باغروری شکسته آقا جان سردارالاماره ات بردند
باورم نیست باتنی بی سرسمت میخ قناره ات بردند
تهمت خوردن شراب زدند به شما مرد حق پرست آقا
تازه با این که خیزران نزدنددوسه تا دندانتان شکست
خیزران گفتم ودلم خون شد دهنم تیر میکشد چه کنم

دستاشو بستن  بالای دارالاماره سروازبدن جدا کردن، تا آخرین لحظه میگفت :حسین کوفه میا،آخه امروز فهمیدم مغازه ها به نیزه سازی تبدیل شدند،بازار نیزه فروش ها شلوغ شده کوفه پر از حرمله است،اینجا به میهمانان آب نمی دهند، از بالای دارالاماره تنش رو به پایین انداختند، طوعه میگه گفتم برم ببینم مهمان دیشم رو چی به سرش آوردند، دیدم بدن بی سرو  پاهاش رو به ریسمان بستندریالبا اسب تو کوچه میکشیدند دیدم بردند،میگه اومدم دنبال جنازه،بردنش بازار قصابها برای اینكه همه شیعه ها بترسند،بدن روبه قناره قصابی آویزان کردند تازه این نایب آقاست این جور کشتند،برا خودش برنامه ها چیدند،...


****************************

حاج منصور ارضی



كوفه انگار كه نسبت به تو احساس نداشت

باغ ها

دوازده هزار نامه فقط از كوفه فرستادند
باغ ها ظرفیت عطر گل یاس نداشت
اصلاً حیف بود تو بیای كوفه آقا

ریشه ی همه ی حرف های ما چند بعدی است،هم مال امروز،هم مال اونروز

ریشه ی غفلت كوفه به كجاها نكشید
كه سفیر پسر فاطمه را پاس نداشت
كوفه از بس كه نگاهش به حرام عادت كرد

یعنی سینه زن،اگه هی به نگاه به نامحرم ،زن های بی حجاب بكنی،خطر داره برا دلت،اول كار اشكت رو میگیرند،هرچی هم من و دیگران بخونیم ،مات میشینی دلت میسوزه،اما این سنگ كه تو چشمته، نمیذاره گریه كنی
كوفه از پس كه نگاهش به حرام عادت كرد
چشم دیدار تو  مسلم و عباس نداشت

حسین......

یادشان نیست تو را بس كه نمك نشناسند

اومدند در خونه ی حسین،بعد از امر امیرالمؤمنین ،آقا دعا كن بارون نمیآد،قحطی مارو داره میكشه،زن و بچه مون دارن از تشنگی میمیرند،آقاجانم،حضرت دعا كرد،شنیدید،این حرف مال شب هفتمه،دعا كرد بارون اومد،بركه هاشون پر شد،همه خوشحال شدند،آقا جان تلافی میكنیم،ای نامرد مردم،بی درد مردم

یادشان نیست تو را بس كه نمك نشناسند
گویی این شهر جفا عاطفه بشناس نداشت
آشنا با تو كسی بود ولی بود ولی
جز دل حانی و طوئه دل حساس نداشت
امت نامه پران با تشری برگشتند
نامه نوشتند اما نامه پرون بودند
زره ای صدق و ثبات قدمی ناس نداشت
با تو دلهاست ولی بر تو زبان شمشیر
كوفه جز تیر و سنان دكه ی اجناس نداشت
پایتختی كه در آن عدل علی میزان بود
هیچ در ظلم ستم بهر تو وسواس نداشت
به رجز خوانی من مرد و زنش خندیدند
هی گفتم من مسلمم،نایب حسینم،هو كردن
به رجز خوانی من مرد و زنش خندیدند
نایبت چاره ای از خنده ی خناس نداشت
دست من بسته شد و دست جسارت وا شد
كوفی انگار دگر غیرت و احساس نداشت

داره با خدا مناجات میكنه،گریه میكنه،آخه تو كوچه های كوفه،دویست سرباز دارن باهاش میجنگند،دوباره كمك خواستند،ابن زیاد داد زد،فحش داد به اون سردارش،كه داشت میجنگید،گفت:مگه چیكار میكنی،یه نفره نمیتونی دستگیرش كنی،گفت : اینها از بنی هاشم اند،مگه مارو به سمت،بقّال های كوفه فرستادی، این مسلم ِ،فریبش دادند،امان نامه گرفتند از ابن زیاد،دادن دست آقا،همچین كه دادن دستش و خوند،دید اصلاً اینقدر امان نامه قوی است،میتونه بره به حسینش برسه،میتونه بره،دست از شمشیر كه برداشت،دستاش رو بستند،حالاهركی میرسه یه شمشیر بهش میزنه،لبش شكافته شد،دندوناش شكسته شد،آب آوردن روزه اش رو باز كنه،دندونهای ثنایاش افتاد،خون آب رو  مضاف كرد،آب رو برگردوند،به خودش گفت:من باید تشنه بمیرم،مثل اربابم حسین،آی حسین....


****************************
حاج حسن خلج
                      

بی كس و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با كه بگویم كه غم خواری نیست

اهلش هستی؟عمقش رو پیدا میكنی؟قطعاًمیدونم نیازی نیست بازش كنم،اگه بخوام بشكافمش،خیلی دردناك میشه موضوع.

یارب این شهر چه شهری است كه صد یوسف دل
 به كلافی بفروشند و خریداری نیست

قربون ناله هاتون برم،قربون زمزمه هاتون برم كه این زمزمه ها كاروان استقبال از قافله ی حسینه،با ناله هاتون دارید میرید استقبال،آقامون داره میاد،كربلا،حسین جانم،حسین جانم،امیداوارم به حق امیرالمؤمنین علیه السلام،همیشه دلت پرسوز و گداز باشه،هرجا اسم حسین رو شنیدی،آتیش دلت زبانه بكشه،تو كوچه پس كوچه ها میگرده،سر به دیوار میذاره.

برحُرمتِ

تواضع رو ببین،میگه من كه چیزی نبودم،اما تو من و فرستادی،من پیام آور تو بودم،باید به خاطر تو هم كه میشد،حُرمتِ من رو نمیشكستند،اما

برحُرمتِ پیمبریم پا گذاشتند
جز سایه ام مرا همه تنها گذاشتند

آقای من حسین،حسین جان،نیا آقا،آقا جان تو كوچه پس كوچه هاشون گشتم،تو بازار آهنگراشون رفتم،دیدم همه دارن آماده میشن،شمشیر تیز میكنند حسین،نیزه میسازند حسین بستند
حسین جان یه نگاه بكن،از بالای دارالاماره گفت: ببین همه ی وجودم داره تو رو میبینه،برادرا،شمشیر وقتی میبره،حالتی كه جا میذاره،شبیهه چشم ِ

بستند اگر دو چشم من  اما به پیكرم
صد چشم زخم را به رهت وا گذاشتند

آقا ببین با من چه كردند،من نگران خودم نیستم،نگران چی هستی؟

دندان تیز نیزه شان را گمان كنم
آقای من میشه نیای؟
دندان تیز نیزه شان را گمان كنم
وقف گلوی اكبر لیلا گذاشتند

دیگه چه خبره مسلم؟

چشمان زهر دار سه شعبه به طعنه گفت
من را برای دیده ی سقا گذاشتند

از اون طرف ابی عبدالله،فرمود: مسلم،سهم علی اكبر و گفتی،سهم لیلا رو گفتی،سهم عباس رو گفتی،سهم همه رو یكی یكی گفتی،سهم من چی شد؟بگم سهم حسین رو یا نه،آقاجان نیا،نیا

تا یك هزاران نهصد و پنجاه ضربه را
سهم تن شریف تو آقا گذاشتند

هیچ كدوم این خبرها امام حسین علیه السلام رو تكون نداد،هیچ كدوم این خبرها تعجب آقارو وا نداشت،هیچ كدوم این خبرها آقا رو از جا نكند،اما این خبر آخر امام حسین علیه السلام رو از جا كند،از جا بلند شد،مگر خبر چه خبریه؟حسین جونم

چشمان تیزبین دو صد سنگ را
سنگ هارو بالای بام ها جمع كردند،برای كی؟
چشمان تیزبین دو صد سنگ را

به بام چشم انتظار زینب كبری گذاشتند
حسین آرام جانم،حسین روح و روانم


****************************

استاد سلحشور                             

السلام علیك یا اباصالح،المهدی،آجرك الله یا بقیة الله،قربون شال عزات برم آقاجان،قربون خون گریه كردنات برم آقاجان.

آقای خوب و مهربون
گل زمین و آسمون
چشاش شده كاسه ی خون
آخه محرم رسیده
خال سیاه رو گونشه
دل همه دیوونشه
شال عزا رو شونشه
آخه محرم رسیده
میخوای صداش بزنی؟آقام آقام آقام آقام
امیر عشق عالمین
چو فاطمه به شور شین
تو گریه هاش میگه حسین
آخه محرم رسیده
دلش به تاب و تبه
ز گریه ها لبالبه
به فكر عمه زینبه
آخه محرم رسیده
صدا صدای قافله است
یكی به فكر سلسله است
كمون به دست حرمله است
آخه محرم رسیده
می خوام برات بمیرم،حسین،حسین،حسین جان الهی برات بمیرم.

مسلم میگه:

بر باد داده ام همه ی آرزوی خویش
همه ی ناراحتیم برا اینه
آواره كرده ام حرمی را به سوی خویش
زانوش رو بغل گرفته بود،می گفت:
شرمندگی گرفته نفس را به سینه ام
مرثیه خوان كوچه ی تنگ مدینه ام

اینجا با یه مرد راه گرفتن این طور،همش میگم با فاطمه تو اون گوچه ی تنگ چیكار كردن،اینها رحم ندارن،مروت ندارن،مردونگی ندارن

وا مانده ام چگونه شبم را سحر كنم
ای دل بگو مراکه چه خاکی به سرکنم
 چون چاره نیست تکیه به دیوار می زنم
زانو بغل گرفته­ام و زار می­زنم
از هر درخت نخل در این شهرکینه خیز
‏هر ساقه نیزه ای شدو هر شاخه تیر تیز
 هر پاره آهن از هنر دست این دیار
یا نعل تازه­ای شده یا تیغ آبدار
‏شوری به پاست بر سر پیر و جوان شهر
صف بسته اند بر در آهنگران شهر
 اینجا تمام قافله را سنگ می زنند
حتما اسیر سلسله را سنگ می زنند
‏با پنجه­های زبر و خشن شانه می­کشند
زلف یتیم را در هر خانه می­کشند
‏می­ترسم ازگُلی که تنش خیزرانی است
ازکودکی که چهره او ارغوانی است
 اینجا سلام را ز سر بام می دهند
ناموس راکتک زده دشنام می دهند .


ای وای ای وای ای وای

میخوان بیعت بگیرن از ابی عبدالله؛ولید ملعون،مروان ملعون،ابی عبدالله رو دعوت كردن بیاید برا بیعت؛ابی عبدالله میدونه اینها چه خیال شومی در سر دارن،به جوونهای بنی هاشم فرمود من دارم میرم،شما هم با من بیایید،پشت این خونه باشید اگه دیدید خطر من و داره تهدید میكنه،صدای حسین بلند شد واردبشید ، مگر نه نیایید،ابی عبدالله وارد خونه شد،مروان ملعون رو كرد به ولید،گفت:اگه دست از حسین برداری،دیگه نمیتونی حسین رو پیدا كنی،همین جا كار و تموم كن،آقا بلند شد پیراهن این ملعون رو گرفت،گفت: زنا زاده تو میخوای من و بكشی،تا صدای حسین علیه السلام بلند شد،مسلم،با شمشیر كشیده،دوید داخل،اباالفضل علیه السلام از یه طرف،علی اكبر از یه طرف،میدونی این منظره رو حسین كجا یادش اومد،اومد مقابل لشكر ایستاد،گفت:اَین مسلم؟كجایی مسلم؟تهدید میشدم،حمله كردی،ببین این  شمشیر برهنه ها؛دور حسین داره میچرخه،چرا جوابم رو نمیدی،مگه نمیبینی من غریبم،حسین رو میخوان بكشن،.....حسین....

سید مهدی میرداماد

امشب از آسمان چشمانت
دسته دسته ستاره می چینم
در غزل گریه‌ی زلالت آه
سرخی چارپاره می بینم
زخمهای دل غریبت را
مرهم و التیام آوردم
باز از محضر رسول الله
به حضورت سلام آوردم

ان شاءالله مدینه رو ببینید،اگه دیدی كناره دستید یه جوره دیگه گریه میكنه،با یه حالی،با یه اشكی،بدون یه شب مدینه رو دیده،بقیع رو زیارت كرده،من بعضی وقت ها به بعضی رفقا میگم،اگه میخواید مدینه برید،دعا كنید شب ،مدینه نرسید،میگن،چرا؟مدینه ،مدینه است دیگه! میگم نه،روز برسید مدینه باز بهتره،همه ی مدینه روشنه،افتاب هست،اما وقتی شب میرسید مدینه،نگاه میكنی،فقط یه گوشه تاریكه،همه ی مدینه پر از چراغه،همه ی خیابونها،فقط یه گوشه تاریكه،میخوای دق كنی،می خوای داد بزنی،میگی بابا اینجا چهارتا امام ما زیر خاكن،شب خیلی سخته مدینه رسیدن،ان شاء الله بری،وصف العیش،نصف العیش،بزار یه سفر معنوی آغاز كنیم،مگه نفرمود، و قبره فی قلوب من والا،الان دل تك تك شما یه بقیعه، از قبر پیغمبر بیا،از پله های بقیع برو بالا،جلوی در بسته ی بقیع ،همچین كه میرسید،یه صحنه ای صدای ناله ات رو بلند میكنه،میبینی،یه قفل بزرگ به در زدن،یعنی همون جا باید بایستی،جلوتر ممنوعه

ساحت مستجاب سجاده!
بندگی را تو یادمان دادی
دل ما شد اسیر چشمانت
دلمان را به آسمان دادی
آیه آیه پیام عاشورا
در احادیث روشنت گل کرد
امتداد قیام عاشورا
در تب اشک و شیونت گل کرد

فكر نكنی به همین راحتی،گریه ها و روضه ها به دست من و تو رسیده،امام سجاد بعد هم امام باقر،خون دل خوردن تا این روضه ها مونده گار شد.

دم به دم در فرات چشمانت
ماتم کربلا مجسم بود

امام باقر كسی است كه همه چیز و به چشم خودش دیده،مگه میشه امام باقر بگی از كربلا نگی

دم به دم در فرات چشمانت
ماتم کربلا مجسم بود
چشمه تو لحظه ای نمی آسود
همه‌ی عمر تو محرم بود
در غروب غریب دلتنگی
ناگهان حال تو مشوش شد
جان من! روی زین زهرآلود
پیکرت سوخت غرق آتش شد
گرچه از شعله های کینه شان
پیکر تو سه روز می سوزد
ولی از داغهای روز دهم
جگر تو هنوز می سوزد
معلومه میخوای با من ناله بزنی،هركی میخواد روزی بگیره برا محرم امشب شبشه

دیده بودی سه روز در گودال
پیکر آسمان رها مانده
سر سالار قافله بر نی
کاروان بی امان رها مانده
حسین.........

شنیدن كی بود مانند دیدن،ما هرچی روضه بخونیم شنیدیم،تو مقاتل ورق زدیم،اما امشب یه وجودی میخواد برات روضه بخونه،خودش همه چیزو دیده،بچه ی كوچیك یه ذهنی داره،روانشناسا میگن مواظب باشید تو كوچكی بچه تصاویر بد نبینه،بابا خیلی مثال ملموس میزنم،اونها كه اهل كنایه هستن زود بگیرن،مثال راحت میزنم بگیرید، داری از تو خیابون رد میشید،یه صحنه ی تصادف میبینی،با خانواده ات باشی،اول از همه میگی این بچه نبینه این صحنه رو،قربون این آقا زاده برم،تو سنین خردسالی چه صحنه ها كه ندیده

چه کشیدی در آن غروبی که
نیزه ها ازدحام می کردند
سنگها بر لبی ترک خورده
بوسه بوسه سلام می کردند

ان شاء الله این ناله رو محرم به تو بدن،اگه تا حالا ناله نزدی با این بیت ناله بزن

دل تو روی نیزه ها می رفت
دستهایت اسیر سلسله بود
قاتلت زهر کینه ها، نه نه!
قاتلت خنده های حرمله بود
جان سپردی همان غروبی که
عشق بر روی نیزه معنا شد
دل تو در هجوم مرکب ها
بین گودال ارباً اربا شد
حسین......

اقا جان امروز شاگردات اومدن،قریب به چند هزار شاگرد،چه شاگردایی،امروز اومدن بدنت رو با احترام،تو مدینه برداشتن،شنیدم چند تا كفن داشتی،شنیدم بدنت رو زمین نمونده،شنیدم كسی به بدنت بی احترامی نكرده،اما آقا جان،كربلا كار به جایی رسید،عمه جانت دید بابات داره میلرزه،زینب اومد كنار زین العابدین،گفت:عزیز برادرم،نبینم تو رو این طوری داری میلرزی،داداشم تو رو به من سپرده،چی شده عمه جان،چه اتفاقی افتاده،صدا زد عمه نگاه كن ببین،اینها دارن كشته هاشون رو دفن میكنن،هیچ كس به بدن بابام نگاه نمیكنه،هنوز بدن بابام رو خاكه،حسین.....


****************************

سید مهدی میرداماد                                 

امروز امام باقر علیه السلام،دونه دونه وصیت های باباش رو عملی كرد،من می خوام به یه وصیتش اشاره كنم،هر كسی از دنیا میره،خصوصاً ائمه ی ما، هر كدوم یه وصیت نامه ی مشخصی دارن،قربونش برم،وصیت كرد:یكی از وصیت های امام باقر اینه،گفت:پسرم در دین ما،و در دستورات دینی ما،آمده،هر عضوی از بدن جدا بشه،باید موقع دفن به بدن ملحق بشه،همتون الحمدالله،جوونیتون رو پا روضه بزرگ شدید،وصیت كرد،گفت:دوتا از دندانهای من شكست،این دو تا دندان رو نگه داشتم،وقتی من رو دفن كردی باید،با من به خاك بسپاری،تو همین اتفاقات معاصر ما،اونهایی كه تاریخ می دونن،همین انفجاری كه شهید بهشتی و هفتاد و دو یارش به شهادت رسیدند،توی تاریخ نوشتن،كه از خانواده های هفت تیر،چند مورد به خواب اومدند،بعد از تشییع جنازه،اینقدر این انفجار سنگین بود كه جنازه ها همه متلاشی شد،بارها اومدند به خواب فامیل ها،گفتند:فلان تیكه ی از بدن ما،بالای فلان پشت بومه،بالای فلان ساختمونه،می رفتند،می آوردند،دوباره تشییع می كردند،دوباره به خاك می كردند،كنار همون بدن،وصیت كرد،امام باقر كه دو تا دندانهای من رو با من دفن كن،می خوام بگم یه پسر برا دفن چقدر باید اذیت بشه،چقدر باید سختی بكشه،یا امام صادق،طاقت نداشتی دو تا دندانهای مبارك رو .. ،اما می خوام بگم امام سجاد چه كرد، كربلا،یه نگاه كرد،دید دست باباش انگشت نداره،دیدن امام سجاد از این طرف گودال به اون طرف داره میره،ای وای،ای وای،یه جمله عرض كنم مدینه ای بشیم،ان شاءالله،یا امام صادق امروز اومدی تو قبر،صورت رو صورت بابا گذاشتی،مستحبات رو انجام دادی،طرف راست صورت رو ،رو خاك گذاشتی،اما وای به حال اون آقایی كه رفت تو قبر،می خواست صورت به صورت باباش بذاره،ای حسین.......... بنی اسد نگاه كنه ببینه امام سجاد از قبر بالا نمی اد،نگاه كردند دیدن این لبهاش رو رگ های بریده گذاشته،حسین...... زیر بغل هاش رو گرفتن،خودش با دست خودش خاك رو بدن باباش ریخت،آب رو خاك ریخت،خاك قبر رو گل كرد،دیدن نشسته داره گریه می كنه،با انگشت سبابه چی داره می نویسه،دیدن نوشت: هذا قبر الحسین بن علی ،بگم و ناله بزنی، الذی قتلوه عطشانا،حسین............فرج امام زمان(عج) سه مرتبه یا حسین،یا حسین ،یاحسین


****************************

حاج حسن خلج   

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد

تو رو خدا اینجور نیست،قربون دلت برم آقاجان،قربون صفای دل شما عزادارای امام باقر ،یكی از دوستان خوب اباعبدالله الحسین می فرماید:شهادت امام باقر،طلیعه دار مُحرمه،شهادت امام باقر كه میرسه،بوی عاشورا میآد،آی حسین،ما  جاموندیم،همه كربلایی ها رفتند عرفه كربلا،خیلی مونده حالا،اما میشه خوند

باز این چه شور است،كه در خلق عالم است
حسین.......

اگه بدونی این حسین گفتنت چیكار میكنه،مادرش میگه جان،حسین........

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد
دست و پا گم کرده ای دیدم دلم  آمد به یاد
سر به هم آورده دیدم برگ های غنچه را
اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد

مگه یادم میره،زیر اون خیمه نیم سوخته،عمه ام همه ی مارو جمع كرد،همه ی ما مثل جوجه های پر شكسته،سرهامون رو زیر بال و پر هم دیگه برده بودیم،آروم آروم گریه میكردیم،آخه عمه ام گفته بود بلند بلند گریه نكنید،همه ی اینها یه طرف،اما اونی كه باقرالعلوم رو میكشه،اینه،همه شهادت ها یه طرف،جسارت ها یه طرف،كتك ها یه طرف،ریسمان ها و زنجیر ها،تازیانه ها یه طرف،اون نیمه شب توی خرابه یه طرف،یه همبازی داشتم،هر چی گفتم عمه جان رقیه،اینقده گریه نكن.آخه شما كه نمی دونید،شما ها كه خبر ندارید اینها كی بودند

طفلك بی تاب را هم می زدند
كودك در خواب را هم می زدند
آی كربلا.......حسین..........

****************************

حاج ابراهیم قانع

ذکر من سلام من کیست حضرت باقر

خیلی امام باقر غریبه،غربت از این بالاتر این همه زائر می ره مدینه،ولی شب و روز شهادت امام باقر كه میشه،مدینه یه زائر نداره؛همه رفتند مكه،یه نفر نیست پشت بقیع براش گریه كنه،بیایید امشب غریب نوازی كنیم،خیلی غریبه امام باقر

حج من قیام من کیست حضرت باقر
اسوه ی تمام من کیست حضرت باقر   
زمزم و مقام من کیست حضرت باقر
پنجمین امام من کیست حضرت باقر
می کند ز آیینم مهر او نگهبانی
ای به بندگی یکتا ذات حق تعالی را  
تو یگانه فرزندی دو علی اعلا را
باقر العلوم هستی ذات پاک یکتا را  
 نی عجب اگر بخشد سائلت دو دنیا را
جان مادرت زهرا از درت مران ما را
 بی تو در جنان عاشق بنده ای است زندانی

امروز روز شهادت یه آقایی بوده آی مردم كه دو سه سال بیشتر نداشت،یكی از شاهدهای كربلا بوده،هم سن و سال رقیه خانم بوده،امام باقر،همه ماجرای كربلا رو دیده

تو ز کودکی دائم محنت و بلا دیدی    
با دو چشم معصومت ظلم بر ملا دیدی
راه شام طی کردی دشت کربلا دیدی 
اهلبیت عصمت را زار و مبتلا دیدی
هر که این قصه شنیده است ولی من دیدم 
خون دل خوردم و شب تا به سحر نالیدم
هستی ما همه در کرببلا رفت به باد     
چه به روز دل زینب که نیامد

گریز روضه رو بزنم،امشب تحویل بگیری،امشب بریم كربلا،اینقده،آقا رو این سم اذیت كرد،اما به هر سختی بود،حضرت رو اسبش تا جلوی منزل رسوند،خود حضرت به هر سختی بود پیاده شد،بچه ها ریختند دور بابا،بابا رو پیاده كردند،وارد خونه شد،آی مردم،ایجا اسب آقا صاحبش رو صحیح و سالم رسوند تا كنار خونه،دلت رفت آره،قربون این دل ها برم كه با یه اشاره جلوجلو میرن،ولی من یه اسب دیگه سراغ دارم

روایت است که چون تنگ شد بر او میدان
فتاد از حرکت ذوالجناح از جولان
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت  
نه سید الشهدا بر جدال طا قت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیر گون گردید   
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد  
غلط نکنم عرش بر زمین افتاد
حسین............

واحد

زمزمه - واحد

نوحه

زمینه

زمزمه - زمینه

نوحه - واحد

زمزمه - زمینه

شهادت امام محمد باقر (ع)

زمینه

نوحه - واحد (هفت شب)

نوحه

زمزمه

نوحه

شور